Reisverslag februari 2010

Na een paar dagen heerlijk op de ski’s te hebben gestaan, dat kan ook heel goed in Polen, arriveerde donderdag de overige PPL gasten.

Leszek melde zich en ook beide Kasia’s waren al snel van de partij.

2 Vragen:

• Zal burgemeester Markiewicz herkozen worden of zal de PPL straks met een andere burgemeester in gesprek kunnen gaan?
• Het Kinderweekend in Polen, wanneer en wat gaan we doen?

Vrijdagochtend was het vroeg uit de veren, we werden om 9 uur al verwacht op school in Grabiszyce. We kwamen aan met dozen vol printpapier, in november had de directrice aangegeven dat daar behoefte aan was.  Ook hadden we les materiaal van de school “de Schelp” uit Haarlem, waar een deel direct goed van pas kwam, omdat de school bezig was met een “Einstein “ project. Na een kort gesprek met de directrice, mochten we getuigen zijn van een speciale bijeenkomst. Een groepje kinderen van de kindergarden mocht de grote overstap maken naar de basisschool, ze werden beëdigd door de Burgemeester.

De kinderen zongen een lied en legde een eed af. Ze kregen een diploma en een heuse schooltas uitgereikt. Daarna deelde ze een bloem uit aan het publiek, met de woorden ‘Przedskolara Przyjaciel’ het geen betekent ‘kleuterschool vriendje’.

Hierna zijn we naar de basisschool in Smolnik in Lesna geweest. De directeur van deze school gaat zich mogelijk kandidaat stellen om burgemeester van Lesna te worden.

Het ging in ieder geval goed met deze school. Men maakt daar gebruik van school meubilair uit Haarlem. De gymzaal, waarvan een jaar geleden de vloer nog opgebroken was, was weer in gebruik.

Toen nog even een bezoek aan de Sociale Dienst. Deze waren heel blij met een lading kleding. Bij de financiële uitkering zijn ook de warme shawls, handschoenen en mutsen dankbaar in ontvangst genomen.

Er kwam een vraag of de PPL mee wil helpen aan het realiseren van een onderkomen voor de jeugd van Lesna. Er is een gebouw beschikbaar gesteld door de kerk, het moet alleen opgeknapt worden. Er gaat nagedacht worden wat de mogelijkheden zijn.

Aan het einde van de middag bezoeken we Marjoli Kuta.

Het weekend voor ons bezoek is er een inzameling voor haar gehouden, om een operatie voor haar te kunnen bekostigen. Heel Lesna leeft met haar mee.

Anderhalf jaar geleden is ze ziek geworden, na een lange periode van vele onderzoeken, bleek ze een progressieve vorm van MS te hebben. Op dit moment gaat het weer wat beter, ze vertelde een half jaar op bed gelegen te hebben, met een maagsonde omdat ze niet de kracht had om te eten. Nu was ze weer wat sterker, ze zat in een rolstoel.

Een sterke meid die altijd lacht, ze studeert Economie, Duits en Toerisme. Binnenkort gaat ze weer samen met haar moeder naar Zittau om examen te doen. Studeren doet ze thuis; alleen voor haar examens gaat ze de deur uit. Dat gaat goed; ze is bijna klaar met de studie.

Maar het gewone leven is zwaar, bewegen gaat moeizaam, ze heeft weinig kracht en ook het praten gaat moeilijk, de MS heeft ook astma met zich mee gebracht en de bruinkool die men stookt in Polen maakt dat niet makkelijker. Ze gebruikt hier een stoomapparaat voor om de medicijnen in te nemen, dit kost geld. Op dit moment gebruikt ze het apparaat samen met haar buurman, daar moet je toch niet aan denken. Haar moeder heeft haar baan op moeten geven om voor haar te kunnen zorgen. Het altijd terug komende probleem GELD. De PPL neemt direct een besluit om het apparaat voor haar te kopen. Ook staat er nog een hooglaag bed in het magazijn, deze zal naar Marjoli gebracht worden.

De zaterdag zou rustig zijn. Robbert van “Most” is ziek, we kunnen niet naar Zwieradow waar hun nieuwe onderkomen zal komen.

Maar dat liep iets anders.

Eerst een bezoek aan het mannenhuis “Alberta” zoals altijd een warm onthaal. Er was veel gebeurd, nieuwe elektra, nieuwe harde vloeren. Het gaat goed, het was er schoon ondanks dat er ongeveer 90 mannen woonde op het moment. In de keuken werd lekker gekookt.

Dat de heren selfsupporting zijn is in middels wel bekend. Ze hebben zo hun eigen tabak plantage, de tabak lag in een kamer te drogen.

Nu werd ons gevraagd of we een goede methode weten om dit te “snijden”.  Zodat ze daarna hun eigen sigaretten kunnen draaien. Voor iedereen die dit leest, willen jullie met ons mee denken!

Gastvrij als deze mensen zijn, kregen we nu een brood en een groot stuk spek mee.

Toen naar Pobiedna, daar was het een heel ander verhaal. Er was geen geld en de vrouwen leefde al weken op brood met jam en pasta. Het brood is van vorige dag, dit krijgen ze van de bakker uit het dorp. Vorige maand was er ZL. 1200 om mee rond te komen en nu had ze nog ZL 200, dat is € 50. Om daar van te eten met 18 volwassenen en 5 kinderen is ook in Polen geen vetpot. Dus het brood en de spek wat we in Alberta gekregen hebben laten we achter. Maar er is meer nodig. Er wordt een boodschappenlijst gemaakt en we gaan boodschappen halen. Veel boodschappen.

In de voorraadkamer stond echt alleen nog cornflakes.

Zo werd onze zaterdag toch nog goed besteed. Gewoon, net zoals het thuis gaat, met boodschappen halen, maar dan wel 11 karren vol aardappels, wortels, kool, bieten maar ook vlees en toiletpapier enz. (Zie verder: Goede tijden, slechte tijden)

Ons diner in Leliwa werd muzikaal bijgestaan door 2 heren met een gitaar en een accordeon, ze komen ook tijdens het kinderweekend in Polen een avond spelen.

Zo zit het er weer bijna op, we laten ons de “Barman” heerlijk smaken… en dat is gewoon veel citroen met suiker, ijs, wodka en water goed stampen, een heerlijke frisse mix. Je drinkt het door een rietje.

De zondag sluiten we het weekend zoals gewoonlijk af  bij de Chinees.

Elma