Marioli Kuta

Marioli Kuta: studente, 23 jaar, intelligent, lacht altijd,

1,5 jaar MS…

Marioli is een meisje, die in een jaar tijd de studie Financien en Economie succesvol afrondde. Ondanks de beperkte mogelijkheden thuis studeert ze in Wroclaw. Haar ouders leggen alles opzij om hun kinderen (Marioli heeft nog een broer)te laten studeren. Zij werkten beiden in de linnenweverij Dolwis in Lesna. 

…maar donkere wolken pakken zich samen …

Marioli wordt ziek. Ze is ontzettend moe en alle gewrichten doen haar pijn. Haar huisarts weet geen raad en verwijst haar naar het ziekenhuis. Hoewel menig Pool, in Nederland wonende, er voor kiest om bij ziekenhuisopname terug naar het vaderland te gaan, deden de artsen van  Marioli er een half jaar over om uiteindelijk de diagnose te stellen. In die tijd lag ze permanent op bed, niet in staat om te lopen of welke krachtsinspanning dan ook. Ze werd depressief, omdat ze niet meer kon studeren en dus verder komen in het leven.

Tot de artsen de diagnose hadden gesteld: Ze had MS in agressieve vorm.

Toen wilde ze weten wat ze er aan kon doen en hoe het verder zou kunnen gaan.  Haar ouders hebben haar steeds gesteund en volgehouden. De neuroloog adviseerde haar en schreef medicijnen voor, die echter niet het doel hebben genezing te brengen. De behandeling is er op gericht om de ziektelast voor een patiënt zoveel mogelijk te verminderen en verergering op lange termijn te voorkomen. Wat kan zo’n arts anders?

Maar Marioli, die zich nu weer in een rolstoel voortbeweegt, ging verder op zoek en stuitte op een professor in Italië, die op een “eenvoudige” wijze een stand inbrengt in bloedbanen naar de hersens, waardoor de klachten vervagen c.q. uitblijven. Een stand wordt ook ingebracht bij een hartinfarct om de bloedvaten blijvend te verwijden.

De kosten van deze operatie waren voor haar ZL 12.000,00 oftewel ruim € 3.000,00!

Voor een gezin in Lesna is dat ruim 7 maanden loon, dus niet te betalen voor de Familie Kuta. Haar moeder moest haar dochter verzorgen en de vader is werkeloos geworden: Dolwis werd gesloten.

Toen kwamen er krachten los binnen zo’n gemeente, die je niet voor mogelijk houdt binnen zo’n arme gemeenschap. Er werden inzamelingen gehouden, er werden allerlei festiviteiten georganiseerd en zelfs de gemeente Lesna stelde het Dom Kultur (buurthuis) beschikbaar. Overal in het plaatsje stonden geldinzameltrommels opgesteld.

PPL hoorde wat laat van de actie, maar het weekend daarna, tijdens onze trip, zijn we op bezoek geweest bij de familie om ze alsnog een hart onder de riem te steken.

Kaska, onze trouwe Poolse begeleidster, meldde al dat Marioli een stoomapparaat nodig heeft tegen astma, een bijkomende ziekte; het apparaat dat nu in gebruik was, met zo’n tuitje, werd ook door haar buurman gebruikt! Kunt u het zich voorstellen?!  Wij ook niet en we hebben haar dan ook meteen geld aangeboden om zelf zo’n apparaat aan te schaffen. We hebben een bed in het magazijn staan dat omhoog en omlaag kan. We zorgen dat het bij Marioli in Lesna komt. We hebben haar ook gemeld dat we op zoek gaan naar Pampers (M maat 72/122), die ze elke dag moet gebruiken; naar verbandmiddelen voor de behandeling van doorliggen en heel veel vochtige handdoekjes, die ze nodig heeft.

Ze heeft er weer zin in: ze ging zaterdag weer naar school in Zittau voor weer een examen, nu Duits. Hierna gaat ze Toerisme “doen”.

We zijn bezig om een transport te organiseren via de bevriende relatie in Polen. Als hij naar Noord-Duitsland rijdt komt ie leeg naar ons toe. Het kost allemaal wel wat, maar onze donateurs en sponsors hebben ons nog nooit in de steek gelaten.     

P.S. Het laatste nieuws hoorden we toen we terug waren:  

In mei heeft ze een onderzoek door een (Nederlandse) arts i.v.m. geschiktheid voor de operatie, want de inzameling heeft maar liefst ZL 15.000,00 opgebracht!

Namens PPL,

Jan Katteler