“Dacht het niet…” geven we standaard als antwoord. Soms gaan wij echter ook wel eens twijfelen. We spreken veel, heel veel, mensen, die het goed met ons voor hebben, maar soms bekruipt ons het gevoel, dat we niet helemaal “goed”zitten. Wij moeten er voor waken uw giften en donateurgelden zo goed mogelijk te gebruiken. En Leszek Konarski, onze 5e man in Lesna, begrijpt dat heel goed.
“Als we nog even tijd hebben rijden we nog even naar Grabiescieze”. Een van de ouders van de kinderen was niet op komen dagen tijdens de kennismaking met de organisatie van de Kinderweek. Leszek waarschuwde ons dat de leefomstandigheden hier wat anders uitpakken dan we gewend zijn. En toch schrokken we van de ellende, die we voorgeschoteld kregen! Het huis stond helemaal vrij en van de 6 ramen zaten er twee glas in. De overige ramen waren bespannen met doeken… De voordeur zat er niet in. (opgestookt?) Tweederde deel van het huis was onbewoonbaar. Er stond in de “huiskamer” een houten stoel en een tafel. Achter een gordijn ontwaarden we 2 bedden, de slaapkamer dus. Op de betonnen vloer lag een oud kleed. Ze konden niet alle gaten in de vloer verdoezelen. Smerige, aangebrande pannen stonden op het gasfornuis. Water kreeg ze van de buren, 500 meter verderop. Electriciteit hadden ze sinds 2 jaar, maar deden ze er iets mee? “Eigen schuld!” mag je roepen. De vader is alcoholist en de moeder was labiel, zag het begrijpelijkerwijs al een hele tijd niet meer zitten.
In het tweede huis was het schoon, maar geen stoelen aanwezig. De moeder is al 5 jaar gescheiden en leeft van een uitkering. Dat is niet veel, ca. 200 Euro per maand. Ze heeft 2 kinderen van 10- en 12 jaar. Soms hebben ze vlees.
De kinderen zijn steeds de klos en hebben hier niet om gevraagd; daarom organiseren we de Kinderweek…voor hen.
Geef een reactie