Voetballen in Grabieszyce: Hoe doe je dat?

Men neme Leszek Konarski als coach….

“Kom nou zaterdagmorgen naar Grabieszyce, naar het voetbalveld, neem een trainer mee en je ziet een nieuwe club in Lesna” aldus Leszek Konarski op donderdagavond. We maken daar tijd voor vrij, want wij willen toch de geboorte van een nieuwe club niet missen! Op zaterdagmorgen, net een beetje droog, komen we onderweg Leszek tegen.

Hij wenkt ons, want Grabieszyce konden we wel vinden, maar we zoeken nog een voetbalveld. Hij rijdt ons voor naar een soort trapveldje. Er staan wat palen, die later de doelen blijken te zijn.

Als je bij het ene doel staat zie je aan de andere kant nog net de bovenkant van het andere doel. Het veldje ligt “tonrond” en ongeveer op het hoogste gedeelte van de omgeving, wat betekent: ballen halen.

Goeie kans dat de bal belandt onder een tractor of auto, want de “snelweg”van Grabieszyce naar Lesna loopt er vlak langs. Aan de andere kant gaat de bal in vrije val zo’n 5 meter lager. Haarlemmer, vergelijk het maar met het veldje in het Bolwerk in de jaren 60. De coach, Leszek Konarski, staat intussen verbaasd rond te kijken. Vorige week had ie 25 kinderen, maar het aantal kinderen is al gegroeid naar 40.

Jongens, maar ook meisjes, staan er netjes te wachten tot Leszek zijn bal de wei in schopt. We hebben van HBC ballen gekregen en schoppen die ook het veld in. 40 kinderen vliegen er op af en beginnen een balletje te trappen. Er staan verderop nog een aantal jongens de kat uit de boom te kijken. De coach roept de kinderen bij elkaar en ze staan binnen 10 seconden keurig in rijen van twee. Hij begint zijn training.

Mede-opletter Gerard Metselaar staat te kijken naar de oefenstof. De taalbarriere weerhoudt hem ervan het coach-stokje over te nemen. Hij roept Leszek en tracht hem uit te leggen, dat hij zoveel mogelijk kinderen aan de gang moet houden. “In Nederland lopen die kinderen al te dollen en kattekwaad uit te halen als ze 1 minuut moeten wachten!” Hier blijven ze netjes 5 minuten in de rij staan voor ze aan de beurt zijn.

Ze blijken ook een beetje onder de indruk te zijn van het bezoek uit Holland. Scouts? Nu al?!

Na afloop legt Leszek Konarski uit wat hem bezielt.
In Grabieszyce gebeurt nooit wat. Iedereen is arm. Niemand kan iets voor het dorp betekenen. Ze slijten de dagen in armoe. Er is een school (best een mooie, maar zo oud), er is een winkel en een bar. (Nou ja, de bar is bar) Hij is hier geboren en wil iets betekenen voor dit nietige dorp. Hij kan goed managen, maar coachen kan hij eigenlijk helemaal niet. Voor volgende week heeft hij (de manager) een trainer geregeld uit Gzorgelec. En over 3 weken gaan ze hun eerste wedstrijd spelen tegen Frydlant uit Czechie. (Die club heeft daar een prachtig veld, te vergelijken met de Arena. Echt waar!) Ze moeten dus proberen hier een team van te maken. Prachtige trainingspakken, ballen en shirts heeft ie in Holland al geritseld.

Maar waar ie nou de tegenstander moet ontvangen, dat weet ie nog niet. Hij heeft wel in Lesna een sponsor gevonden voor de barbecue daarna.
Hij mailde me, ’s avonds na de wedstrijd, helemaal gelukkig: “3:1 for Frydland is a very good result against a regular team. Kids cold but happy (asking if we are playing next Saturday too!?), crowd of parents, barbecue after the match, etc.

What else could I ask for for the beginning?”