Uit Haarlems Weekblad d.d. 9 juni 2004
door Rolf Bastiaan
Bloemendaal- Het tweede zaterdagveteranen voetbalelftal van Bloemendaal heeft de vorige week een aantal dagen een bezoek gebracht aan het Poolse stadje Lesna. Dit plaatsje met ruim 1200 inwoners is gelegen in Silezië op het kruispunt met zowel Duitsland als Tsjechië. Zowel de schaakvereniging van Bloemendaal, als de voetbalvereniging onderhouden nauwe contacten met dit plaatsje.
De gemeente Bloemendaal is op zoek naar een zustergemeente in het buitenland, en Gerard Metselaar – gemeenteraadslid van Liberaal Bloemendaal, en tevens speler van de Bloemendaal veteranen – is gevraagd om te onderzoeken of er in de toekomst ook daadwerkelijk een intensieve samenwerking opgestart zou kunnen worden. Naast het spelen van een voetbaltoernooi in Lesna, stonden er een groot aantal excursies op het programma, om kennis te maken met de Poolse sociale en economische infrastructuur, en vooral om te inventariseren waar de mensen in Lesna direct mee geholpen konden worden. Dit in nauwe samenwerking met het Polen Project Lesna (PPL), opgezet door de Heemstedenaren Jan Katteler en Johan Brugman. Ook aanwezig bij het bezoek was de heer Hans Markowski, oud- speler van het elftal en directeur van KICI, een bedrijf dat zich bezighoudt met de inzameling van kleding, voor onder andere Polen.
Een van de meest aangrijpende dingen die het elftal in Lesna heeft meegemaakt was het bezoek aan het Daklozenproject. In Lesna heb je een Daklozenproject voor mannen, maar ook voor vrouwen. De veteranen werden ontzettend gastvrij ontvangen in het mannentehuis. In dit tehuis, bevinden zich 18 kamers, waar ontheemden worden opgevangen. Het betreft hier mannen van alle leeftijden, die om diverse redenen dakloos zijn geworden. Alcoholisme is echter verreweg de grootste boosdoener, maar daarnaast is de zeer slechte economie van Polen, een goede tweede.
Het gebruik van alcohol is in dit tehuis dan ook ten strengste verboden. Worden mensen toch betrapt op het nuttigen van alcohol, dan krijgen ze een waarschuwing, en na drie waarschuwingen moeten ze absoluut zonder enig pardon het tehuis verlaten, en worden ze weer op zichzelf teruggeworpen. De meeste mannen hebben een dagbesteding, en genieten een kleine uitkering. Vooral in de wintermaanden kunnen ze worden ingezet worden bij het sneeuwvrij maken van de wegen. Het geld dat zij verdienen moet dan grotendeels worden afgedragen aan het tehuis, in ruil voor kost en onderdak.
Sommigen werken in de keuken van het tehuis bij de bereiding van maaltijden, die dan weer verspreidt gaan worden aan een aantal gezinnen in Lesna. Een soort Tafeltje Dekje. Wat ontzettend opviel, was de grote tevredenheid en dankbaarheid die de ontheemde mannen uitstraalden. Maar er is aan bijna alles een groot tekort. De kleding wordt gestreken met apparatuur die wij in Nederland aan het einde van de Tweede Wereldoorlog hadden, de douches zijn absoluut aan vernieuwing toe, de bedden zijn klein en oncomfortabel, en er is een groot tekort aan slopen, rolstoelen en rollators.
De situatie in het vrouwenhuis Pobedna, vlak buiten Lesna, is mogelijk nog nijpender.
Naast kleding is er aan bijna alles een groot gebrek. De grootste behoefte was er echter aan een melkkoe, die de vrouwen van verse melk kan gaan voorzien. Dit probleem werd echter meteen opgelost. Het PPL betaalde 50 euro, KICI Kledinginzameling 150 euro, en de veteranen 300 euro. Een koe kost in totaal dan wel iets minder, maar er werd toch meer gedoneerd, voor onder andere extra voedsel voor het beest. Alles werd contractueel vastgelegd, en voor eind juni moet die koe dan kunnen grazen en produceren.
Naast het Daklozenproject werd er ook een bezoek gebracht aan een ijzergieterij en een middelbare school. Ook in de ijzergieterij hetzelfde patroon, oude apparatuur, hard werken onder beroerde omstandigheden, en van milieu regels hebben ze nog nooit gehoord. De middelbare school zag er op zich aardig uit, maar er is toch gebrek aan bijvoorbeeld goede tafeltjes en stoelen, en modernere computers.
Voor de jongere generatie is er misschien nog wel een toekomst, indien er op zeer snelle tijd geïnvesteerd kan gaan worden in kennisoverdracht.
Dat is voor de jonge Polen momenteel het eerste vereiste.
De veteranen van Bloemendaal doen hierbij ook een dringende oproep aan het regionale bedrijfsleven, zorginstellingen, voetbalverenigingen (shirts, trainingspakken, schoenen), en scholen. Hebben zij materiaal dat niet meer bruikbaar is in Nederland, maar dat nog wel goed functioneert, wilt u dan contact opnemen met de heer Hans Markowski, directeur KICI Kledinginzameling (0653152255), of de heren Jan Katteler (0653543583) en Johan Brugman (0653990513), van het PPL. Zij zorgen dan voor het vervoer en verdere afwikkeling.
Ondanks alles hebben de veteranen van Bloemendaal een paar fantastische dagen gehad in Polen, en voor sommigen viel het afscheid van de vriendelijke Poolse bevolking dan ook erg zwaar. Je keert terug naar een land met een goede economie, en laat de mensen daar achter in moeilijke omstandigheden, dat is niet eerlijk. Wanneer je daar geweest bent, dan pas realiseer je, hoe goed wij het hebben!
Rolf Bastiaan.
Geef een reactie